Όλοι οι γυμναστές κατά καιρούς έχουν ακούσει διάφορες απόψεις επάνω στην γυμναστική τις οποίες προβάλλουν οι ασκούμενοι είτε επειδή άκουσαν, διάβασαν, ή νομίζουν ότι είναι σωστές, και οι οποίες θα πρέπει να διευκρινισθούν.
Για παράδειγμα
1. Τα βάρη «φουσκώνουν»
Η εντύπωση αυτή έρχεται αμέσως στο μυαλό μας μόλις δούμε κάποιον αρσιβαρίστα ή bodybuilder. Οι αθλητές αυτοί έχουν όντως μεγάλους μύες οι οποίοι όμως σχηματίζονται μόνο εάν κάποιος το επιθυμεί.
Όταν κάποιος χρησιμοποιεί βάρη, μηχανήματα κλπ προκαλεί ένα ερέθισμα στους μυώνες του οι οποίοι για να ανταποκριθούν απαιτούν ποσότητες ενέργειας που προέρχεται από τις τροφές. Εάν λοιπόν υποστηρίζω την εξάσκηση αυτή με πολύ φαγητό θα προσφέρω ακριβώς αυτή την ανάπτυξη με αποτέλεσμα όλο το σώμα να μεγαλώσει σε μέγεθος κατ’ εντολή του ερεθίσματος. Εάν όμως στο ίδιο ερέθισμα δεν υποστηρίξω με την ανάλογη τροφή (διατρέφομαι υποθερμιδικά) τότε το αποτέλεσμα είναι αρνητικό δηλ. το σώμα θα χάσει μάζα. Η μάζα αυτή προέρχεται κατά βάση από λιπώδη ιστό και έτσι το σώμα σχηματίζεται στα πρότυπα fitness.
2. Κάνοντας πολλούς απαγωγούς χάνουμε στους μηρούς.
Δυστυχώς η λιπόλυση και η καύση λιπαρών δεν έχει τοπικό χαρακτήρα. Υπάρχει μια συνολική κινητοποίηση των λιπαρών στο σώμα μας και καύση αυτών σε όλους τους ιστούς του σώματος με κορυφαίο καταναλωτή το μυοκάρδιο. Ο μυς της καρδιάς έχεις 20 φορές μεγαλύτερο δικαίωμα καύσεων. Από όλους τους σκελετικούς μυώνες -για να καταλάβουμε τα μεγέθη- αναφέρω πως ο μυς της καρδιάς μας που ζυγίζει περίπου 350 gr καίει λίπη όσο ένας μηρός 7 Kg.
Αυτή η βασική αρχή της φυσιολογίας του ανθρώπινου σώματος, μας οδηγεί για να γυμναστούμε σωστά. Οτιδήποτε μας ανεβάζει τον καρδιακό σφυγμό μας καίει λίπος. Αν λοιπόν για παράδειγμα θέλω να χάσω (να γραμμώσω) την κοιλιά μου, η καλύτερη άσκηση δεν είναι οι «κοιλιακοί» αλλά το τρέξιμο. Η αύξηση αυτή του ρυθμού που πάλλεται η καρδιά μας με το τρέξιμο καίει πολύ περισσότερο λίπος από τους σκελετικούς μυώνες που εργάζονται στην άσκηση αυτή.
3. Με τα βάρη θα «σφίξει» το λίπος μου
Ίσως είναι η πιο διασκεδαστική ατάκα που ακούγεται στα γυμναστήρια.
Ο λιπώδης ιστός είναι ένας ιστός ο οποίος δεν συσπάται, είναι στατικός και απλά παρεμβάλλεται ανάμεσα στο δέρμα και τους σκελετικούς μύες ή ανάμεσα στα όργανα.
Προσφέρει συνοχή στο σώμα και επιπλέον είναι φορτωμένος με λίπος που μας μονώνει με το περιβάλλον για την σωστή διατήρηση της θερμοκρασίας και μας δίνει ενέργεια όταν χρειαζόμαστε.
Δεν έχει συσταλτά στοιχεία ώστε να μεταβάλλει την υφή του χαλαρώνοντας ή σφίγγοντας.
4. Τα ελεύθερα βάρη είναι καλύτερα από τα μηχανήματα
Αυτό το λένε οι λάτρεις των ελεύθερων βαρών και το μεταδίδουν στους νεοεισερχόμενους στον χώρο, δίχως όμως να μπορούν να το αποδείξουν.
Κατά πρώτον ας το δούμε ιστορικά: αρχικά ο άνθρωπος κατασκεύασε ελεύθερα βάρη δηλ. μπάρες, αλτήρες κλπ. Σιγά σιγά με την εξέλιξη της τεχνολογίας εμφανίσθηκαν τα μηχανήματα, άρα τα μηχανήματα είναι η εξέλιξη …. Έτσι απλά!!
Δεύτερον, ενώ στα ελεύθερα βάρη πρέπει να μεταφέρω και να φορτώσω τους δίσκους, στα μηχανήματα απλά τοποθετώ το βύσμα στην επιθυμητή διαβάθμιση χωρίς να καταναλώνομαι σε χρόνο και ενέργεια, φυλάσσοντας τα αποθέματά μου για να εφαρμοσθούν στην άσκηση, μεγιστοποιώντας την απόδοση έργου.
Τρίτον, οι μύες μας δίδουν την μέγιστη δύναμή τους όταν η άρθρωση που εργάζεται βρίσκεται στην γωνία μέγιστης ισομετρικής συστολής. Σε κάθε μυϊκή ομάδα είναι διαφορετική. Οι κατασκευαστές λοιπόν των μηχανημάτων, εφαρμόζουν με τον κατάλληλο σχεδιασμό την πληροφορία αυτή και μας δίνουν σε όλο το διάνυσμα το ίδιο φορτίο, μεγιστοποιώντας έτσι την παραγωγή έργου. Επίσης, τα μηχανήματα μας προσφέρουν μεγαλύτερη απομόνωση στην μυϊκή ομάδα που εργάζεται χωρίς να εμπλέκουν τόσο πολύ ομάδες που θα συμμετείχαν ισορροπιστικά με τα ελεύθερα βάρη και οι οποίες θα μας κατανάλωναν ενέργεια στερώντας την από την μυϊκή ομάδα που επιθυμούμε να εξασκήσουμε.
5. Στην εφηβεία δεν κάνουμε βάρη για να μην μείνουμε κοντοί
Η άποψη αυτή δεν έχει καμία επιστημονική εξήγηση, μάλλον συμβαίνει το αντίθετο!
Πηγάζει από το γεγονός ότι η πλειοψηφία των αρσιβαριστών είναι κοντοί. Στην άρση βαρών ξεχωρίζουν οι κοντύτεροι αθλητές από τους ψηλότερους. Ο λόγος είναι ότι ένας κοντύτερος αθλητής επειδή θα κάνει μικρότερο διάνυσμα κίνησης θα παράξει μικρότερο έργο και έτσι μπορεί να σηκώσει περισσότερα κιλά.
Εφ’ όσον λοιπόν ακόμη μέχρι σήμερα βραβεύουμε μόνο το φορτίο που θα σηκωθεί χωρίς να προσμετράμε την απόσταση που θα διανύσουμε, είναι λογικό οι κοντύτεροι αρσιβαρίστες να έχουν πλεονέκτημα.
Όταν κάποια στιγμή ίσως εφαρμοσθεί όλος ο κανόνας της φυσικής που μας δίνει το έργο τότε θα δούμε στην αθλητική σκηνή όλα τα μεγέθη αρσιβαριστών.
Επιπλέον στην ιατρική φυσική αναφέρεται πως τα οστά μας αποτελούνται από υδροξυαπατίτη, το ασβέστιο που λέμε στην καθημερινή ζωή. Ο υδροξυαπατίτης είναι πιεζοηλεκτρικό υλικό το οποίο παράγει ρεύμα εάν του εφαρμόσουμε μηχανική πίεση (φορτίο).
Το ρεύμα που παράγει είναι ανάλογο της μηχανικής πίεσης που δέχεται και ελέγχει και προάγει την αύξηση του οστού.
Βλέπουμε λοιπόν πως τα βάρη μας προσφέρουν αναπτυξιογόνο ερέθισμα και όχι απλώς επιτρέπονται αλλά και επιβάλλονται.
Επιβάλλονται δε περισσότερο στους ηλικιωμένους και ειδικά στις γυναίκες για την πρόληψη της οστεοπόρωσης.
6. Ημικαθίσματα ή βαθιά καθίσματα (squat);
Πολλοί ασκούμενοι φοβούνται να κάνουν βαθιά καθίσματα (squat) επικαλούμενοι τυχόν προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στα γόνατα από αυτή την υπερβολική κατά την γνώμη τους κίνηση.
Πρώτα πρώτα ποιος θα θέσει την υπερβολή; Κανένας δεν είναι πιο αρμόδιος από τον ίδιο τον κατασκευαστή μας: το γόνατο είναι ανατομικά σχεδιασμένο να διπλώνει τελείως και η πρώτη απόδειξη είναι ότι ο υαλώδης χόνδρος επικαλύπτει τους κονδύλους των οστών της άρθρωσης αυτής.
Ο χόνδρος λοιπόν αυτός υπάρχει όπου προβλέπεται τριβή δηλ. στις αρθρώσεις μας. Αν δούμε τον υαλώδη χόνδρο του γόνατος, θα δούμε πως επικαλύπτει ένα μεγάλο τμήμα του οστού, το οποίο φθάνει μέχρι πίσω και ψηλά στον μηριαίο κόνδυλο και μας δηλώνει με σαφήνεια μέχρι που μπορεί να κλείσει η άρθρωση του γόνατος.
Δεύτερον, στην γυμναστική θέλουμε να παράξουμε έργο το οποίο έργο εξαρτάται και από το διάνυσμα που θα διανύσουν τα μέλη που ασκούνται. Όσο πιο μακριά τόσο πιο μεγάλο έργο παράγουμε.
Τρίτον, την κίνηση του squat την μοιράζονται πολλοί μυώνες και ένας από τους βασικότερους είναι ο μείζων γλουτιαίος, ο οποίος μας δίνει την μέγιστη δύναμή του όταν η γωνία κορμού προς μηρό είναι περίπου 50ο. Όταν δηλ. κοντεύει ο μηρός μας να ακουμπήσει στο στήθος μας.
Και κάτι τελευταίο για να φύγουν οι φόβοι μας και οι ενδοιασμοί για το πώς θα φερθούμε στα γόνατα: οι δύο κόνδυλοι της άρθρωσης του γόνατος δεν τρίβονται μεταξύ τους αλλά κυλά ο ένας πάνω στον άλλο. Έχουμε λοιπόν τριβή κυλίσεως και όχι ολισθήσεως, με αποτέλεσμα η φθορά του γόνατος να ελαχιστοποιείται.
SUAT: ΠΡΙΝ & ΜΕΤΑ
7. Είμαι 50 ετών. Τώρα θα ξεκινήσω γυμναστική;
Η γυμναστική δεν έχει ηλικιακούς περιορισμούς. Οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μας μπορούμε να ξεκινήσουμε να γυμναζόμαστε. Η ανάγκη για γυμναστική μας ακολουθεί σε όλη την ζωή μας. Περισσότερο δε τον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος χρησιμοποιώντας την τεχνολογία αδρανεί όλο και περισσότερο.
Εφόσον η εξέλιξη διευκολύνει την ζωή μας, εμείς θα πρέπει να φροντίσουμε να αντικαταστήσουμε τις δραστηριότητες, που μειώνονται με κάποιο είδος ενασχόλησης που θα μας προσφέρει τα ευεργετήματα που χάνουμε.
Οι μεσήλικες αλλά και οι μεγαλύτεροι έχουν ανάγκη να βάλλουν ένα φρένο στην ηλικιακή φθορά, η οποία είναι προγραμματισμένη να υπάρχει στο ανθρώπινο σώμα.
- Όλα τα είδη γυμναστικής μας δίνουν ένα αναγεννητικό ερέθισμα με αποτέλεσμα την γρηγορότερη αναγέννηση των κυττάρων μειώνοντας τον ρυθμό φθοράς του σώματος (εντροπία).
- Προκαλείται λιπόλυση και καύση των αποθηκευμένων τριγλυκεριδίων αλλάζοντας την σύσταση του σώματος θετικά.
- Αναπτύσσεται ή διατηρείται το μυϊκό σύστημα προσφέροντας τα ευεργετήματα που όλοι καταλαβαίνουμε.
- Με την αύξηση του καρδιακού σφυγμού αυξάνεται η αιματική ροή η οποία μας καθαρίζει το αγγειακό σύστημα και ταυτόχρονα μεταφέρει περισσότερα υλικά για θρέψη και αναδόμηση των ιστών.
- Προάγεται η αύξηση των οστών και έτσι προλαμβάνεται η οστεοπενία και η οστεοπόρωση.
- Ανεβάζει τα επίπεδα των ενδορφινών οι οποίες μας προσφέρουν ψυχική ανάταση και καλύτερη ποιότητα ζωής, γεμίζοντάς μας αισιοδοξία.
8. Γυμναστική για την τρίτη ηλικία
Πολλοί ηλικιωμένοι προβληματίζονται για το εάν μπορούν να κάνουν γυμναστική στην τρίτη ηλικία, παρόλο που δεν έχουν ξανακάνει έως τώρα.
Η γυμναστική δεν έχει ηλικιακά όρια. Μπορούμε να ξεκινήσουμε όποτε εμείς το θελήσουμε. Όταν είμαστε νέοι οι συνεχείς δραστηριότητες (εργασία, οικογένεια κλπ) μας στερούν από ελεύθερο χρόνο τον οποίο θα μπορούσαμε να τον αφιερώσουμε στην εξάσκηση. Αφιερωνόμαστε στις υποχρεώσεις μας παραμελώντας ίσως τον εαυτό μας.
Αρκετοί λοιπόν προσέρχονται στα γυμναστήρια όταν πλέον έχουν ξεμπερδέψει από υποχρεώσεις και φυσικά έχουν φθάσει πια σε κάποια προχωρημένη ηλικία.
Με μια σωστή καθοδήγηση από τους γυμναστές μπορούν να ξεκινήσουν να αρχίσουν να εισπράττουν τα οφέλη της. Το σώμα αρχίζει να προσαρμόζεται άμεσα στην νέα κατάσταση και η βελτίωση είναι ραγδαία.
*Μειώνεται κατ’αρχάς η δυσκαμψία του σώματος που προέρχεται από την μειωμένη δραστηριότητα των προηγούμενων ετών
*φεύγουν οι πόνοι από τις αρθρώσεις
*ανεβαίνει η αντοχή
*δυναμώνουν οι μύες και ο σκελετός και φυσικά
*ανεβαίνει η αισιοδοξία και το κέφι λόγω της αύξησης των επιπέδων των ενδορφινών και των άμεσων οπτικών αποτελεσμάτων.
Οι περισσότεροι δε από αυτούς αποδίδουν καλύτερα από τους νεότερους ασκούμενους ίσως επειδή είναι πιο συνειδητοποιημένοι, πιο ώριμοι και πιο πειθαρχημένοι.
